Zgodnie z art. 23 ust. 2a:
"Jeżeli suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa 1 albo większość udziałów należy do jednego właściciela bądź gdy obydwa te warunki spełnione są łącznie, głosowanie według zasady, że na każdego właściciela przypada jeden głos, wprowadza się na każde żądanie właścicieli lokali posiadających łącznie co najmniej 1/5 udziałów w nieruchomości wspólnej."

Nie można w dowolony sposób wybierać metody liczenia głosów. Wielkość udziału gminy musi znaleźć pokrycie w powierzchni użytkowej, ponieważ zgodnie z art. 3 ust. 3 zd. drugie ustawy o własności lokali:

"Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi."

Odnośnie wstrzymania uchwały, to proszę zauważyć, że nawet gdy sąd przychyli się do wniosku, nie oznacza to jeszcze wygrania procesu, ponieważ do wydania zabezpieczenia wystarczy jedynie uprawdopodobnienie, czym innym jest natomiast udowodnienie okoliczności zawartych w pozwie.
"Przepisy, aby możliwie jak najszerzej ochronić wierzyciela, dopuszczają możliwość zabezpieczenia powództwa.
Kwestie te regulują przepisy kodeksu postępowania cywilnego i tak art. 730. § 1 k.p.c. stanowi, że w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia.Co do zasady zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, a do jego udzielenia, zgodnie z brzmieniem art. art. 370 1 k.p.c wystarczy uprawdopodobnienie roszczenia oraz interesu prawnego,który istnieje gdy wierzyciel wykaże, iż brak zabezpieczenia uniemożliwiłby lub poważnie utrudnił wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia czy osiągnięcia celu postępowania."

Więcej na ten temat w artykule: Zabezpieczenie roszczenia może słono kosztować

na stronie czasopisma Zarządca.pl
https://zarzadca.pl/artykuly/zabezpieczenie-roszczenia-moze-slono-kosztowac

Kwestie tego rodzaju regulują akty prawa miejscowego - regulaminy utrzymania i porządku na terenie gmin - proszę sie z nim zapoznać, na pewno jest opublikowany na stronie internetowej gminy.
Art. 5 ust. 1 ustawy o utrzymaniu porządku i czystości stanowi, że właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku w swojej nieruchomości oraz należyty jej stan sanitarno-hgieniczny.
To podstawa prawna do ingerowania w cudze prawo własności. Jeżeli zatem w lokalu znajdują się insekty, a właściciel nie podejmuje działań, aby temu zaradzić - proszę zwrócić się do organu gminy, który w takiej sytuacji powinien przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w tej sprawie, gdy zarzuty się potwierdzą - wyznaczy termin właścicielowi na przeprowadzenie deratyzacji, a w razie jego bezskutecznego upływu - powiadomi policję o wykroczeniu (naruszenie regulaminu - art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach), za które grozi kara grzywny.

Tak, to klauzula niedozwolona. Takie pouczenie powinien zawrzeć notariusz w akcie notarialnym - powinien wpisać, że postanowienie to jest nieskuteczne, nie wywołuje skutków prawnych. Sądzę jednak, że tego nie uczynił, mimo że powinien, w dodatku za tę umowę pobrał opłatę, również od nabywcy.

Zgoda na prowadzenie przez innych współwłaścicieli lokali użytkowych sprzedaży alkoholu to klauzula abuzywna - wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 15 listopada 2017 r., sygn. akt VII ACa 974/17.

Ponadto, udzielenie pełnomocnictwa zarządowi do udzielania takich zgód, to niedozwolone ominięcie prawa, również kaluzula abuzywna. Zarząd, czy zarządca któemu powierzono sprawowanie zarządu, działa w takim przypadku na podstawie uchwały właścicieli lokali, ponieważ czynność przekracza zarząd zwykłego zarządu.

Przed 17 kwietnia 2016 r., czyli przed wejściem w życie nowelizacji ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. 2007 Nr 50 poz. 331 z późn. zm.) rzeczywiście było tak, że o niedozwolonym charakterze klauzul umownych decydował Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK). Postanowienia umowne uznane prawomocnym wyrokiem SOKiK za niedozwolone były wpisywane do rejestru klauzul niedozwolonych i od tego momentu ich stosowanie w obrocie z konsumentami było zakazane. Obecnie tak już nie jest, ponieważ jeśli umowa, którą konsument już podpisał, zawiera niedozwolone postanowienia to – zgodnie z definicją określoną w kodeksie cywilnym – nie wiążą one konsumenta z mocy prawa.

Klauzul abuzywnych w umowach deweloperskich jest mnóstwo, a wpisują je do aktów notarialnych notariusze. Oczywiście można się zasłaniać prawem swobody umów, itd. , ale obowiązkiem notariusza jest pouczyć strony o tym, że dane postanowienie jest niedozwolone. Tymczasem rejenci na usługach deweloperów biorą udział w procederze.